Vrijwilliger in het zonnetje | Marjo ter Horst

Op 7 december is het de Dag van de Vrijwilliger. Vandaag zetten wij daarom een vrijwilliger in het zonnetje. Marjo Horst is niet meer weg te denken als vrijwilliger bij Landscheiding. Elke woensdag komt ze langs met haar hondje Micky. “Ze kijken altijd eerst naar haar, en dan naar mij,” grapt ze als één van de bewoners Micky komt groeten.

“Ik laat haar soms even los hier, dan loopt ze naar de receptie en gaat ze bij bewoners op schoot. Het is echt een knuffeldiertje,” vertelt Marjo.

Ze vertelt graag over wat het vrijwilligerswerk met haar doet en betekent voor de bewoners.

Sinds 2008 loopt Marjo al door de wandelgangen van Cardia. In eerste instantie omdat haar moeder daar woonde. “M’n moeder is in 2014 overleden. Toen kwam ik dus niet meer in Landscheiding. Maar later kwam de moeder van vrienden er wonen. Ik bood aan dat ik wel af en toe langs wilde komen om te helpen. Ik vind het leuk en het brengt mij veel voldoening,” vertelt Marjo enthousiast. “Sindsdien ben ik vaak langsgegaan om een praatje te maken met de mevrouw die ik dus al kende, en om haar te ondersteunen. Toen deze mevrouw overleed, ben ik ‘officieel’ vrijwilliger geworden. De mensen vinden het gezellig. En ze vinden Micky leuk, dat helpt ook.”

Coronatijd

In de coronatijd was Marjo een steun en toeverlaat voor zowel bewoners, familie als voor medewerkers. In de begintijd van corona hielp Marjo bijvoorbeeld bij het beeldbellen met familie. “Dankzij het beeldbellen kon de bewoner zijn of haar familie weer even zien. Maar het was ook praktisch. Ik draaide bijvoorbeeld de camera naar de koelkast. Dan kon de familie zien of er nog boodschappen gehaald moesten worden. Toen bezoek weer welkom was, zat ik als gastvrouw bij de ingang om mensen welkom te heten en te wijzen op de coronamaatregelen. In die tijd zag ik vooral familie en daar kreeg ik dus een hechtere band mee,” vertelt Marjo. “Het was erg dankbaar werk. Ik ben blij dat ik veel mensen heb kunnen helpen.”

Ik denk dat het zorgen voor een ander echt in mij zit” vindt Marjo. “Ik ben doktersassistente geweest, maar toen mijn ex-man in een rolstoel terecht kwam, wilde ik voor hem zorgen. Toen ben ik gestopt met werken en volledig voor hem gaan zorgen. Na onze scheiding heb ik dit ‘zorgen voor’ doorgezet, maar dan bij Landscheiding.”

Eropuit

Eropuit gaan vindt Marjo erg belangrijk, al is het maar om even uit de dagelijkse sleur te komen. “Ik ging met één van de bewoners mee naar het ziekenhuis. Op de terugweg reed ik met haar langs het strand.  Voor mij een kleine moeite, maar voor haar betekende het veel. Ik ga vaak langs bij mevrouw Van Nugteren en mevrouw Van Hulst voor een praatje. Gewoon even gezellig kletsen, maar naar buiten gaan is ook fijn. En omdat ik gewend ben om te lopen met een rolstoel is het eenvoudig voor mij om ze even mee te nemen voor een wandeling in het prachtige bos hier dichtbij.” Behalve naar buiten gaan, vindt Marjo het ook belangrijk dat het bij Landscheiding buiten gezellig is voor de bewoners. “Ik zorg ervoor dat de bloembakken aan de voorkant er gezellig uitzien en dat de tuin aan de achterkant weer netjes is bijgewerkt. Ik vind het hartstikke leuk om te werken in de tuin en ik maak er mensen blij mee!”

Marjo, bedankt voor al je inzet en je harde werk. We zijn blij met een vrijwilliger zoals jij!

Dit artikel verscheen in het Cardia Magazine van juli 2022

Deel dit item

Direct contact ×

Stel een vraag over wonen of (thuis)zorg van Cardia

Waar kunnen we u mee helpen?

Aanhef:
Aanvraag verstuurd
Bedankt voor je aanvraag. We nemen zo snel mogelijk contact op!

Direct contact

Klantenbureau