Nee, een zachte moeder was ze niet altijd geweest. Want zelf al jong háár moeder verloren en door vader in de oorlog naar het platteland gestuurd, had ze geleerd te overleven en voor zichzelf op te komen. Dit maakte haar te een sterke vrouw die altijd klaar stond om te helpen, vertelt dochter. En nu lag ze daar in bed, een herseninfarct of -bloeding?  Haar ogen zoekend en haar handen tastend naar houvast …

Als dochter bij haar blijven zitten, haar vastpakken, lieve woorden in haar oor zeggen is dan vanzelfsprekend.  Zeker omdat het stervensproces van vader in een ander verpleeghuis, jaren geleden, een aaneenschakeling van miscommunicatie en onmacht is geweest.

We zijn met alle zorg alert: duidelijk uitleggen wat we denken dat er is, wat er komen kan en wat we dan kunnen doen en niet doen. Aandacht voor de nare ervaringen rondom vader. Met een lach en een traan ophalen van goede ervaringen met moeder die het afgelopen jaar zoveel zachter is geworden. Een opklapbed om te blijven slapen,  een zegening. De nachtzuster die in de zware uren van de reutelende ademhaling blijft kijken hoe er verlichting kan komen voor moeder èn dochter. Het zachte sterven als schoonzoon waakt en dochter in de luie stoel van moeder sluimert …

Moeder kan gelukkig opgebaard op haar appartementje. Een goede tijd voor familie en zorg om afscheid te nemen, mooie herinneringen op te halen,  wederzijds waardering uit te spreken.

Tijdens het uitgeleide doen omringd door een erehaag van bewoners en medewerkers klinkt - gezongen door Trijntje Oosterhuis voor vader Huub:

‘Wek mijn zachtheid weer, 

Geef mij terug de ogen van een kind, 

Dat ik zie wat is, en mij toevertrouw 

En het licht niet haat’ 

Meer dan een product is zorg professionele hulp vanuit een wederzijdse vertrouwensrelatie. Bovenstaande is hiervan een mooi en waardig voorbeeld. 

Ds. Hanny van der Stelt, geestelijk verzorger De Thuishaven Scheveningen.